اثر افزودن هومیوپاتی به درمان‌های معمول جانبازان مبتلا به افسردگی مزمن

اهداف: بسیاری از روان‌پزشکان در درمان مبتلایان به افسردگی مزمن‏، علاوه بر درمان‌های مرسوم دارویی و روان‌شناختی به استفاده از درمان‌های مکمل از جمله هومیوپاتی روی آورده‌اند. هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی افزودن درمان هومیوپاتی به درمان‌های رایج افسردگی بر شدت افسردگی و کیفیت زندگی جانبازان مبتلا به افسردگی بود. مواد و روش‌ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور در سال‌های 92-1391 روی 65 نفر از جانبازان مبتلا به افسردگی با علایم مشابه دینامیسم داروی ناتروم‌موریاتیکوم (نات.ام) بستری در بیمارستان شهید رجایی اصفهان انجام شد. بیماران به‌صورت تصادفی در دو گروه هومیوپاتی (35 نفر) و کنترل (30 نفر) قرار گرفتند. برای گروه هومیوپاتی علاوه بر درمان رایج، داروی هومیوپاتی و برای گروه کنترل، پلاسبو تجویز شد. افراد قبل و بعد از مداخله، پرسش‌نامه افسردگی بک و فرم کوتاه پرسش‌نامه کیفیت زندگی را تکمیل کردند. اطلاعات در نرم‌افزار SPSS 20 و با آزمون‌های من- ویتنی و کوواریانس تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین نمرات شدت افسردگی (0.577=p) و کیفیت زندگی (0.524=p) بعد از مداخله درمانی (با کنترل نمره شدت افسردگی و کیفیت زندگی قبل از مداخله) بین دو گروه تفاوت معنی‌داری نداشت، اما در حیطه‌های جسمانی و روانی از کیفیت زندگی بین دو گروه تفاوت معنی‌دار وجود داشت (0.05>P) نتیجه‌گیری: درمان هومیوپاتی به‌مدت 6 ماه بر شدت افسردگی جانبازان مبتلا به افسردگی مزمن موثر نیست، ولی بر محورهای روانی و جسمی کیفیت زندگی آنان موثر است.